Добошари

Знање се данас заснива на информисаности. Важна саопштења – победе у рату, порази, пролазак неког краља, повећање пореза, оснивање школе, исплата пензија, мобилизација, распуштање војске, претње окупатора – све су то некада саопштавали добошари. Добошар је био запослен у општини, био је писмен, имао је јак глас, знао је лепо да говори, а вести је, по правилу, завршавао некаквом досетком. Ишао би од ћошка до ћошка, залупао у добош, сачекао да се народ сакупи, а онда извикивао чувено: „Даје се на знање!“ У време Првог светског рата добошари су позивали регруте у рат. Било их је све до педесетих година прошлог века, када су их заменили звучници окачени о бандере, а затим радио, телевизија и интернет.